غلظت پلاکت ها منبع غنی از سیتوکین های مختلف و فاکتورهای رشد هستند که پس از تزریق آن در بافت هدف فعال می شوند. پلاکت ها توسط عوامل انعقادی درون زا فعال می شوند (در بعضی از روش های تهیه PRP ، PRP فعال شده به بافت تزریق می شود).
پس از اتصال آنها به گیرنده های ویژه روی سطوح سلولی ، برخی از فرآیندهای داخل سلول فعال می شوند که تجمع ماتریکس خارج سلولی (ECM) را تسهیل کرده و تکثیر سلولی و تمایز را بهبود می بخشد. بازسازی بافت در نتیجه تکثیر سلولی ، آنژیوژنز و مهاجرت سلولی انجام می شود
پروتئینی به نام ماتریکس متالوپروتئینین (MMP) با تخریب کلاژن و سایر پروتئین های ماتریکس خارج سلولی (ECM) در فرآیند پیری نقش دارند ، آنها می توانند با از بین بردن قطعات کلاژن که برای بافت همبند پوستی مضر هستند ، به بازسازی درم کمک کنند ، و بنابراین ، پایه مناسبی برای رسوب کلاژن جدید ایجاد می کنند.
بنابراین ، PRP ممکن است از طریق تحریک جهت حذف اجزای ECM آسیب دیده به عکس و القای سنتز کلاژن جدید توسط فیبروبلاست ، که به نوبه خود با تحریک آنها تکثیر می یابد ، باعث بازسازی ECM شود.
مطالعات نشان داده اند که غلظت بالای PRP باعث افزایش بیان کلاژن نوع I ، MMP-1 و MMP-2 در فیبروبلاستهای پوست انسان می شود.
علاوه بر مکانیسم های فوق ، بهبود پیری پوست از طریق PRP که دارای یک رابطه بین دوز-پاسخ است بین پلاکت غلیظ و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی شناخته شده است.
مکانیسم دیگر PRP برای جوان سازی پوست از طریق تسریع در تولید اسید هیالورونیک است. اسید هیالورونیک آب را جذب می کند و باعث می شود ماتریکس اسید هیالورونیک متورم شود که باعث افزایش حجم پوست و ترشح می شود.
همچنین باعث تقویت تکثیر سلولی ، سنتز ماتریکس خارج سلولی می شود و به تنظیم قطر الیاف کلاژن کمک می کند. به طور کلی ، این فرآیند می تواند قابلیت ارتجاعی پوست را افزایش دهد. تمام این فرآیندها به جوان سازی بافت از طریق PRP کمک می کنند.
اثرات بالینی
مطالعات اخیر نشان می دهد که تزریق PRP در صورت و گردن به منظور احیای مجدد منجر به نتایج امیدوارکننده خواهد شد. برخی از مطالعات نشان می دهد که PRP ممکن است در جوان سازی پوست های چروک و افتادهتاثیر داشته باشد .
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) برای تحریک هر دو لایه درمی سطحی و عمقی استفاده می شود. برای تحریک سطحی ، تزریق باید درسطح درم انجام شود. PRP هنگام استفاده به عنوان پرکننده باید به عمق درم یا بافتهای زیر پوستی تزریق شود. تزریق سطحی ممکن است درست مانند تکنیک مزوتراپی به منظور بهبود بافت پوست ، حجم و آب رسانی پوست انجام شود.
این روش به راحتی قابل انجام است و هیچ عوارض جانبی شدید ندارد. عوارض جانبی ممکن است از کبودی خفیف و تورم و یا سوزش مشاهده شود .
